وبلاگ رسمی علیرضا عالمی

ببخش اگه تو رو شکستند

ببخش اگه راه پروازه تو رو بستند

ببخش اگه  غیر قانونیه صدات

ببخش که قرنطینه شدی این روزات

توی مادر نسل فردای من

هر چند نبودم مثل تو من

  ولی صدات رو شنیدم از اینجا

شاید تو صدامو نشنیدی از اینجا

شاید حال من از تو بهتر بود

چهار شنبه هام واسه تو سفید بود

نمی دونم ولی من شکستم دیگه تو نباید بشکنی

می خواهی بشنوی حالم من رو باور میکنی

دیگه نمیخندم ، بغض ها اشک های شبونه ام

تهمت های که به من زدند خسته ام

نگاه های که به من کردند تا خودمو فراموش کنم  

تحقیر تهدید تحمیل نمی دونم واسه چی بود چکار کنم

نمی خواهم تو هم بشکنی تو نا برابری

ازت سو استفاده شه با نا برادری

نداشتن آزادی حق واسه ما یعنی پرپر زدن 

انها ما رو دیدند ولی چشم هاشون بستند همه رو گردن زدن

غروری که شکست دهانی که بسته شد

آغازی که تویه گلو خفه شد

گم شدیم نمی دونیم درد دهان هامون بست

 ما اینجا نشستیم بست

به انتظار روزی که رها بشیم

شاید روزی قفل ها رو شکستیم

 

آرین علیرضا